فلاش بک های دائمی ذهن شلوغم...

روز یکشنبه روز فوق‌العاده خستع کننده ای بود ، صبح یکی از بیمارستان ها کارآموزی غدد داشتم و

عصر شیفت کاردانشجوییم بود ، همکارهای نفهمم کلی تیکه بابت خستگی و بی حالیم بهم انداختن

ولی خب من جوابی ندادم ، اینقدر حرف هاشون رو مخ بود که حتی دلم نمیخواد اینجا بازگو کنم ...

چون فردا امتحان عملی داریم و هیچ کدوم هیچی تمرین نکرده بودیم امروز رفتیم دانشگاه تمرین !

فردا صبح هم امتحان داریم ، این امتحان هم بدیم تموم شه بره ... امتحان قرطی بازی با بی مرگی

های دانشگاه ما ! انگار مثلا مسابقات در سطح جهانی قراره برگزار بشه ! امتحان آسکی و قرنطینه و

کلی قرطی بازی دیگه :/

امروز کلی یاد حس و حال سال 95 بعد کنکورم و 96 سال دوم دانشگاهم کردم ، تو چند ثانیه انگار حس

اون روز ها واسم تکرار شد ، قشنگ ترینش حس ناب و تکرار نشدنی دوست داشتن مستر کاف بود ،

دوست داشتنش ، اضطراب واسه دیدنش ، اضطراب واسه جلسات کارگاه شعر و ... همه واسم تکرار

شدن ، البته اتفاق خاصی نیفتاده ها همینجوری اینجوری شدم!  کلی هم اضطراب و تپش قلب های

روزهای قبل و بعد کنکور واسم عین یه تیکه فیلم پخش شدن ... دلم واسه دوست داشتن مستر کاف

تنگ شده ...کاش هنوز هم همون قدر اولا دوسش داشتم دوما همون قدر بی مسئولیت بودم ...

شک فراوونم در مورد کاردانشجویی لحظه به لحظه بیشتر میشه ... نه اینکه تنبل باشم ها ، فقط کنار

کاردانشجویی نمیتونم درس بخونم ... از ارشد خوندن عقب میمونم ...

چقدر هذیان گفتم ! تاثیر استرس امتحان فردا ست ...