آنچه در 13 روز نخست سال 99 بر من گذشت...

13 روز قرنطینه

13 روز بد ، از بدترین روز ها ،

البته اگه بخوام جانب انصاف رو رعایت کنم که بدترین روزهای زندگی من سال بهار و تابستون 95

بود که گذشت و رفت ...

13 روز بسیاااار سخت ، نه از بابت قرنطینه، از بابت حال بد خودم ، تا 5_6 ام تقریبا در هر حال داشتم

گریه میکردم ، حتی وقتی قری ترین آهنگ ممکن هم پخش میشد! حتی وقتی با خواهرم حرف میزدم

و صدای نیما رو میشنیدم، بعد فکر کردم دارم بهتر میشم ،تو روز حالم بد نبود ، ولی بی خوابی ها

شروع شده بود ، داروهایی که این دکتر جدید بهم داده قاعدتا باید فیل رو خواب کنه ! ولی من شبها

عین جغد ، چشمام باز باز ! به هر راهی متوسل میشدم خوابم نمیبرد. .. درس میخوندم ، تست

میزدم ، کتاب غیر درسی میخوندم ، کتاب صوتی گوش میکردم ، چراغ رو خاموش میکردم و چشم بند

میذاشتم ... بازم فایده ای نداشت ، یه بار نا 7 صبح بیدار و هوشیار ! تا آخر سر از شدت کلافگی و

عصبانیت رفتم و یه قرص خواب آور که تقریبا خطرناکه و به شدت وابستگی میاره خوردم ... چاره ای

نبود ... بی خواب شده بودم، با اینکه میدونستم اون قرص با یکی از داروهای دکتر جدید تداخل داره و

غلظت پلاسماییش رو بیشتر میکنه خوردم .... و الانم میخورم ،منتها با فاصله تقریبا 4 ساعت ، چاره

ندارم اگه نخورم کلا بیدارم ... باید فعلا این مدلی دارو بخورم تا 16 یا 17 ام یا نمیدونم اولین فرصتی که

دکترم بیاد سر کارش برم و ببینمش و بگم ی کاری کن من شبها بخوابم ...

دیگه چی شد این چند روز : به افتضاح ترین شکلی که میشد درس خوندم :)

خب یا گریه میکردم یا سردرد یا سرگیجه داشتم یا کلافه بودم چرا خوابم نمیبره !

و ی تجربه جالب ! کلاس آنلاین ! 2 جلسه کلاس آنلاین داخلی جراحی داشتم ،

امروز هم که عجیب ترین 13 فروردین عمرم بود ...