فردا 25 شهریور

نمیدونم قبلا چقدر از محیط اسیدیِ بخشم واستون گفتم  ولی من‌ تو بخشی کار میکنم با همکارانی گندتر از گنداب! هر کدوم واسه خودشون یه سم خالصن! دو سه نفر تو این جمع قابل اعتماد و دوست داشتنی هستن که مشخصا رابطه منم با اونا بهتره ... یکیشون بی نظیره ، بهتر از برگ درخت، بهتر از آب روان! (فوق دوست داشتنیه ،اصن نمیتونم بگم چ جوریه ، یه خانوم متولد ۵۳ عه که یه دختر ۲۲ ساله داره واسه من هم همکاره ،‌ هم دوسته، هم همصحبته و هم مادره :) وجه مشترک و وجه آشنایی ما با هم در کتاب خوندن بود!  از کتابایی که خوندیم واسه هم میگفتیم  و یه بار منو برد به یه کتابفروشی خیلی خیلی خاص با کلی کتاب نایاب و کمیاب طرفهای انقلاب ... یه بار تو شیفت حالم فوق العاده بد بود  بد ها ... یه چیز باور نکردنی ( ماجرا واسه قبل از مشهد رفتنمه) خیلی گریه کردم  هی ازم پرسید چی شده من فقط اشک ریختم  هی گفت تعریف کن من فقط گریه کردم  آخرسر گفتم بذار امروز فقط همکار باشیم نه دوست و همصحبت بذار امروز حریم همکاری اجازه نده من هرچی تو دلمه رو بریزم بیرون ... خلاصه از اون اصرار و از من انکار  آخرسر یه حرفی بهم زد که هیییییچ بهونه ای برای گریه و زاری واسم نذاشت ... گفت :  تو که نمیگی چی شده  ولی من دو تا راه برات دارم  اگه اشتباه کردی ، توبه کن ، خدا توابین رو دوست داره ( إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ) اگه هم فکر میکنی مشکلی داری که فعلا کاری از دستت برنمیاد ، هیچ کاری نکن صبر کن ، هیچ کاری نکردن بهتر از کار اشتباه کردنه و یادت باشه خدا صابرین رو هم دوست داره ( وَاللَّهُ یُحِبُّ الصَّابِرِینَ) دیگه با این‌حرفش من دهنم بسته شد  اشک چشمم تموم شد  , ...ادامه مطلب